|
Björk Einarsdóttir
f.
20.apríl 1930– d. 8. júní 2003
Æskuslóð
Bjarkar var Eskifjörður kreppuáranna með mikilli fátækt
hjá þorra fólks en fjölskrúðugu félags-
og menningarlífi sem íbúarnir lögðu til
sjálfir. Faðir hennar Einar Ástráðsson var
læknir staðarins, farsæll og vinmargur og skipaði
sér í sveit með róttækum öflum þess
tíma. Starf einyrkjalæknis var í senn bindandi og
vandasamt og kjörin í litlu samræmi við álag
og einangrun. Björk mótaðist af þessu umhverfi,
þroskaði með sér ríka réttlætiskennd
og smekk fyrir góðum bókum og handmennt. Menntaskólaár
syðra urðu henni notadrjúg og brátt lágu
leiðir hennar og Eggerts Brekkan læknis saman. Með því
var spunninn meginþráður örlaga þeirra beggja.
Leið okkar og Brekkanfjölskyldunnar lá fyrst saman þegar
Eggert réðist yfirlæknir að Fjórðungssjúkrahúsinu
í Neskaupstað 1976. Þá höfðu vegir þeirra
legið víða, einkum um Svíþjóð og
Noreg, en hér var komið í höfn þar sem þau
áttu heima í 17 ár. Sonur þeirra Einar og dóttirin
Estrid voru flogin úr hreiðri en yngsti sonurinn Eggert Friðrik
í uppvexti. Nágrennið við þau hjón
og gagnkvæm tengsl eru eftirminnileg og auðguðu tilveruna.
Um margt voru þau ólíkrar gerðar en bættu
hvort annað upp, hún raunsæ og ákveðin, réði
ríkjum innanstokks og gerði eiginmanninum kleyft að helga
sig krefjandi starfi. Bæði voru þau andsnúin hvers
kyns prjáli og sýndarmennsku en höfðu glöggt
auga fyrir lit og formi, jafnt í náttúru sem hinu
manngerða. Björk hafði næma kímnigáfu
sem kom oft á óvart bak við alvörugefið fas.
Bros hennar leystist úr læðingi af skyndingu magnað
og tvírætt. Hún kunni að búa sér
og sínum höfðinglegt umhverfi. Jólaboðin hverfa
ekki úr huga manns, áramót og utanlandsferðir
kvennanna. Þess á milli eftir atvikum grár eða
ljúfur hversdagur. Við þökkum samfylgdina og höldum
þétt um góðar minningar.
Kristín
og Hjörleifur
|