Sigfinnur Karlsson
f. 19. febrúar 1915 – d. 7. maí 2004

Mikil kempa er horfin af sjónarsviðinu. Sigfinnur Karlsson var stoð og stytta í austfirskri verkalýðshreyfingu í hartnær hálfa öld. Enginn einn einstaklingur setti mark sitt á störf hennar eins og hann, fyrst sem forystumaður í Verkalýðsfélagi Norðfirðinga og síðar jafnframt sem forseti Alþýðusambands Austurlands. Dugnaður hans og starfsþrek var með ólíkindum og stundum gekk hann nær sér en skyldi. Hann var ötull liðsmaður í hreyfingu sósíalista á Norðfirði allt frá æskuárum en tókst að halda pólitískum afskiptum aðgreindum frá störfum sínum að verkalýðsmálum. Þannig hélt hann trausti umbjóðenda sinna óháð stjórnmálaskoðunum þeirra.

Síðast er ég átti tal við Sigfinn sjö vikum fyrir andlát hans sagði hann mér frá æskuárum sínum sem ekki voru alltaf dans á rósum. Faðir hans Karl Árnason var sjómaður ættaður frá Búlandsborgum í Norðfirði en móðir hans Vigdís Hjartardóttir úr Landeyjum og bjuggu þau við kröpp kjör í Nesþorpi. Faðir hans dó er hann var sjö ára og flutti þá móðir hans suður með systur Sigfinns, Báru og Kristínu, en honum var komið í fóstur hjá Jóni Bjarnasyni á Skorrastað og Soffíu Stefánsdóttur seinni konu hans. Óttaðist drengur að verða niðursetningur en svo fór þó ekki og reyndust þau Skorrastaðarhjón honum vel. Þar eignaðist hann líka góða félaga og minntist sérstaklega á Ottó Níelsson, sem einnig var tekinn í fóstur þar í næsta húsi.
Veturna 1932-34 var Sigfinnur í Eiðaskóla en skólastjóri var þá Jakob Kristinsson og meðal kennara Þórarinn Þórarinsson og bar Sigfinnur þeim vel söguna sjötíu árum síðar. Herbergisfélagi hans á Eiðum var Gísli Friðriksson frá Seldal mikill námsmaður. Í sama árgangi var Einar Björnsson frá Mýnesi og gengu hann og Sigfinnur saman í Kommúnistaflokk Íslands. Upp frá því sagðist Sigfinnur ætíð hafa átt samleið með þeim sem stóðu traustustum fótum til vinstri, síðast sem stuðningsmaður Vinstrihreyfingarinnar græns framboðs en hann skipaði heiðurssæti á lista þess flokks á Austurlandi við alþingiskosningarnar 1999.

Sigfinnur eignaðist traustan lífsförunaut þar sem er eftirlifandi eiginkona hans Valgerður Ólafsdóttir. Hún var kjörbarn Ólafs Þórðarsonar og Helgu Gísladóttur á Norðfirði en dóttir Jónasar Þorsteinssonar skálda og Jóhönnu Jónasdóttur. Jónas faðir Valgerðar dó þegar hún var tveggja ára og aðstæður hennar hennar í æsku þannig um sumt ekki ólíkar Sigfinns. Þau gengu í hjónaband í árslok 1938 og stofnuðu brátt heimili á Hlíðargötu 23 í Neskaupstað þar sem þau bjuggu alla tíð síðan, eignuðust mannvænleg börn og bættu hús og umhverfi. Vala og niðjar eiga óskipta samúð okkar Kristínar.

Á mildum útmánuðum liðins vetrar horfði Sigfinnur til baka og hugurinn hvarflaði til bernskuáranna þegar hann var í sumardvöl hjá afa sínum og ömmu á Borgum. Árni bóndi var við slátt inn með Norðfjarðará og amman Guðlaug Torfadóttir vísaði sonarsyni sínum inn tröðina svo að hann gæti hitt afa sinn í flekknum. En í stað þess að ganga troðna slóð hélt piltur á brekkuna og fannst í hlíðum Búlands eftir nokkra leit. Alla tíð síðan reyndist Sigfinnur Karlsson brekkusækinn og sparaði sig hvergi við að rétta öðrum hjálparhönd. Samfélagið við Norðfjörð er svipminna að honum gengnum.

Hjörleifur Guttormsson

Til baka | | Heim