|
Hvað gerir ríkisstjórnin nú? Tillaga Íslands um undanþágu fyrir losun gróðurhúsalofttegunda frá stóriðjufyrirtækjum „í litlum hagkerfum" strandaði á fundi vísinda- og tækninefndar loftslagsþingsins 10. nóvember 1998. Nefndin samþykkti að fresta ákvörðun í málinu til næsta ársþings aðila að loftslagssamningnum án frekari skuldbindinga. Nefndinni (SBSTA) er ætlað að fjalla frekar um málið í millitíðinni og koma nýjum upplýsingum sem kynnu að berast henni á framfæri við næsta ársþing. Frestur til að skila til skrifstofu nefndarinnar viðbrögðum við framlögðum skýringum og svörum Íslands var veittur til 1. mars 1999. Viðræður bak við tjöldin Á fundinum gaf Daninn Ole Ploughmann munnlega skýrslu, en hann var tilnefndur af formanni nefndarinnar til að eiga óformlegar viðræður um málið við fulltrúa einstakra ríkja. Hann greindi meðal annars frá spurningum sem komið borist hefðu frá Evrópusambandinu, Kanada og AOSIS-smáeyjahópnum. Íslenska sendinefndin hafi svarað þeim á skýran hátt og lágu svörin fyrir á sérstöku þingskjali. Sumir hefðu lýst stuðningi við tillögu Íslands en aðrir andstöðu og talið sig þurfa meiri tíma til að skoða tillöguna og geti því ekki fallist á afgreiðslu hennar á þessu þingi. Allir hafi hins vegar lýst sig fúsa til að skoða mál þetta frekar og ræða það á 10. fundi nefndarinnar, sem skili áliti til næsta ársfundar aðila að loftslagssamningnum. Talsmaður smáeyjahópsins (AOSIS) hvatti Íslendinga til að líta á aðra kosti sem stæðu þeim opnir innan samningsins. Taldi hann of mikla óvissu þegar tengjast sveigjanleikaákvæðum Kyótó- bókunarinnar. Ísland lýsti vonbrigðum sínum Halldór Þorgeirsson lýsti yfir vonbrigðum íslensku sendinefndarinnar með að málið skyldi ekki ná fram að ganga á þessum fundi. Sagði hann tillögu Íslands fela í sér ávinning á heildina litið í loftslagsmálum og gæfi ekki tilefni til fordæma. Kæmu upp tillögur sem vísuðu í annað ætti að hafna þeim. Lagði hann áherslu á mikilvægi þess að næsta ársþing (COP-5) ljúki afgreiðslu málsins og beri að skoða það í víðu samhengi en ekki aðeins tæknilega. Staðan er nú þannig að íslensk stjórnvöld þurfa að taka afstöðu til þess, hvort þau undirrita Kyótó-bókunina innan þess frests sem bókunin veitir, það er fyrir 15. mars 1999, án þess að hafa fengið samþykki fyrir því að undanskilja megi losun gróðurhúsalofttegunda frá stóriðjufyrirtækjum. Það munu margir heima og erlendis fylgjast með því hver niðurstaða íslensku ríkisstjórnarinnar verður í þessu efni.
Hjörleifur Guttormsson
|
|
|
|
|
